Sjón, The Blue Fox (IJsland 2004)
Novelle, 112 pp.
Nederlandse titel: Blauwvos
Een klein maar heel fijn boekje uit IJsland. Ik wil eigenlijk niet al te veel over het verhaal vertellen: de lezer moet zelf ontdekken wat er aan de hand is, wat de rol is van de zeldzame blauwvos en wie er wraak neemt op wie en waarom. Wel kan ik zeggen dat het verhaal zich afspeelt in de winter van 1883 en dat één van de hoofdrolspelers een jagende dominee is. Ook verklap ik niks als ik meld dat Sjón een gevierd dichter is in IJsland en dat dit met name in de passages waar we de dominee en de vos volgen heel duidelijk is. Minder belangrijk, maar wel een teken van veelzijdigheid van deze schrijver, is dat hij ook de songwriter van Björk is een Oscarnominatie kreeg voor zijn bijdrage aan de film Dancer in the Dark.
Hoewel dit maar een heel kort boekje is, heeft het wel veel te vertellen: over de IJslandse natuur, over het harde leven in de negentiende eeuw, over verschoppelingen, over de dood, over egoïsme, maar bovenal over mededogen. Voor lezers die alles tot in details uitgespeld willen krijgen, is dit boek niet geschikt. Liefhebbers van suggestieve taal en poëtische beelden zullen echter meer dan aan hun trekken komen.
En daar wilde ik het bij laten. Lees deze novelle vooral zelf. Hij is in het Nederlands uitgegeven door De Geus onder de titel Blauwvos en dit is de eerste bladzij:
"Blauwvossen lijken merkwaardigerwijs zo veel op stenen, dat je je er eigenlijk over zou moeten verwonderen. Als ze er ’s winters tegenaan liggen is het ondoenlijk ze te onderscheiden van de rotsen zelf, lastiger zelfs dan de witte poolvossen, die altijd een schaduw geven of geel afsteken tegen de bevroren sneeuw.
Een blauwvos ligt dicht tegen haar steen en laat de sneeuwstorm aan de loefzijde over zich heen komen. Ze keert haar gat in de wind, rolt zich op en steekt haar neus onder haar achterpoot; ze laat haar oogleden zakken zodat je amper nog haar pupil kunt zien. Op die manier houdt ze de man in de gaten, die zich niet heeft verroerd vanaf het ogenblik dat hij onder de overhangende sneeuwhoop ging liggen, hier op de hoogste helling van de Asheimar zo’n achttien uur geleden. De sneeuw is over hem heen geblazen zodat hij nu alleen nog op een ingestorte muur lijkt.
Het dier moet erop letten dat ze niet vergeet dat hij een jager is."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten